"Dzień bez uśmiechu jest dniem straconym"

  

      

 Hej Robaczki!

    Oj jak dawno mnie tu nie było.Nie, nie wcale o Was nie zapomniałam.Natłok myśli w mej głowie sprawił, że nie miałam pojęcia o czym właściwie napisać.Nie chciałam, żeby kolejna notka była zbyt banalna,ponieważ Wasze oceny na temat poprzednich wpisów podniosły mi poprzeczkę do tego stopnia,że całymi dniami zastanawiam się czym mogłabym się z Wami podzielić.

       Uśmiech traktowany jest jako rodzaj podziękowania za obecność drugiego człowieka.To on sprawia,że każdego dnia bez względu na pogodę za oknem, w naszych duszach świeci słońce.Promykami tego słońca są osoby bliskie naszemu serduszku, ale także zwykli ludzie których spotykamy na co dzień.

             Dzisiejszy wpis chciałabym poświęcić osobom,które w szczególny sposób przyczyniły się do tego,że patrzę na świat przez "różowe okulary". Nie będę wymieniać imion,bo nie wiem czy wyrażają na to zgodę,jednak jestem pewna ,że zainteresowani wiedzą o kim mówię. ;)Wiem,że słowo "dziękuję" to stanowczo za mało, by wyrazić wdzięczność za anielską cierpliwość,jaką wykazujecie do mojej osoby,dlatego czytając kolejne "nocne przemyślenia Asi"wyobraźcie sobie,że siedzę tu dla Was, aby przenieść Was do mojego świata zbudowanego z marzeń i wspomnień, od których na pewno na Waszych twarzach pojawia się uśmiech. ;)

                                                   

Miłych snów ;*